De twee Frida's is een portret van liefde, liefdesverdriet en dualiteit. Dit dubbele zelfportret is in 1939 door Frida Kahlo geschilderd als olieverf op doek, kort nadat haar man Diego Rivera haar om echtscheiding had gevraagd.

De originele De twee Frida's, "Two Fridas", was bijna levensgroot en was het grootste schilderij van Kahlo. Het meeste van Kahlo's werk was veel kleiner omdat ze vanwege een slechte gezondheid vaak aan haar bed was gekluisterd.

Het behaalde ook de hoogste vergoeding voor een schilderij tijdens haar leven, aangezien het in 1947 voor vierduizend pesos werd gekocht door de Nacional de Bellas Artes in Mexico-Stad. Ze betaalden nog eens zesendertig pesos voor de lijst.

Hoewel Kahlo een aantal zelfportretten schilderde na haar scheiding en haar gevoelens daarmee illustreerde, is dit stuk bijzonder opvallend, omdat het twee kanten van haar zelf en haar identiteit onthult.

Hoewel er veel symboliek in haar schilderijen voorkomt. Kahlo had de neiging het label 'surrealistisch' te verwerpen omdat ze beweerde dat ze haar eigen werkelijkheid schilderde. Op deze foto staan de twee Frida's, zittend op een bank hand in hand.

Donkere, stormachtige wolken domineren de achtergrond van het schilderij en bepalen de sfeer en de toon. Kahlo's huwelijk met Rivera, die ook een kunstenaar was, stond bekend als stormachtig en vol ontrouw.

De Frida aan de rechterkant draagt een trouwjurk in Europese stijl, terwijl de Frida aan de linkerkant een traditionele en kleurrijke Tehuana-rok en blouse draagt. Frida zelf was van gemengd erfgoed. Haar vader was een Duitser, mogelijk joods, en haar moeder was Mexicaans met een Spaanse en Indiase achtergrond.

Gezien de naderende gebeurtenissen in Europa is het ook een interessante verkenning van haar destijds dubbele identiteit. Het witte lijfje van de Europese Frida is opengescheurd en laat haar gebroken hart zien. In haar hand houdt ze een chirurgisch instrument dat de ader heeft doorgesneden en probeert het bloed af te sluiten dat langs haar jurk stroomt en bijna opgaat in het ontwerp aan haar zoom.

Deze Frida vertegenwoordigt de kant van haar die is verraden, afgewezen en onbemind door Diego Rivera. Terwijl het oog van de kijker de ader over het beeld volgt, verbindt het de twee Frida's met elkaar en stroomt naar beneden naar een klein portret dat in de traditionele Frida's hand wordt gehouden. Dit kleine ovale portret is een foto van Diego als kind.

Na de dood van Kahlo werd het originele portret ontdekt en is nu te zien in het Museo Frida Kahlo in Mexico. Hoewel het traditionele Frida's hart ook bloot en kwetsbaar is, vertegenwoordigt deze Frida de Frida waar Diego van hield en die nog steeds van Diego hield. Kahlo's werk maakte vaak gebruik van menselijke anatomie en grafische afbeeldingen.

Het familieportret dat ze in 1936 voltooide, gebruikt bloed om de familiebanden weer te geven. Hoewel het hart duidelijk aangeeft hoe gekwetst Kahlo zich voelde, stond het bloedende hart in de Azteekse cultuur vaak symbool voor opoffering. Naast het uitbeelden van haar dubbele identiteit, is de kledingkeuze interessant omdat Diego Kahlo aanmoedigde om meer traditionele, inheemse kleding te dragen, maar voorafgaand aan hun huwelijk droeg ze meer westerse kleding.

Een portret van haar in Velvet Dress (1926) illustreert haar het dragen van Europese kleding. Ondanks het verdriet en de eenzaamheid die ze voelde en portretteerde, lijken de Twee Frida's nog steeds als sterke vrouwen. Aanvankelijk zei Kahlo dat dit schilderij was geïnspireerd op een jeugdherinnering, later zei ze dat het de eenzaamheid en wanhoop uitbeeldde die ze voelde.

Volgens een van haar vrienden is het misschien geïnspireerd door het bekijken van Chasseriau's Two Sisters terwijl ze in Parijs was voor haar tentoonstelling. Wat de inspiratie ook is, het is een opmerkelijk schilderij van een opmerkelijke kunstenaar. Frida Kahlo schilderde The Two Fridas in 1939, het jaar van haar scheiding van Diego Rivera na tien jaar huwelijk.

Kahlo maakte zichzelf vaak het onderwerp van haar kunst, maar dit is een hoogst ongebruikelijk schilderij - niet alleen een zelfportret, maar een dubbel zelfportret, dat haar verdeelde zelf laat zien. Het schilderij zit vol tegenstrijdigheden, die ook wijzen op gemengde gevoelens en zelfs verwarring. Hoewel het een van Frida Kahlo's hoogtepunten in zijn carrière is, wil je misschien ook andere belangrijke werken bekijken, zoals The Broken Column, My Birth en Frieda and Diego Rivera.

Is het schilderij bijvoorbeeld binnen of buiten? De pose, de regelmatige vloerlijn en de bank van gevlochten stro suggereren een interieur, maar achter de figuren is een stormachtige lucht, die duidelijk emotionele stress suggereert.

De pose is erg formeel, zoals een studiofoto, maar de blootgestelde harten van de twee Frida's en het feit dat ze allebei dezelfde vrouw zijn - hoewel ze elkaars handen vasthouden als tweelingzusjes - voegen een surrealistische noot toe aan de foto. Een Frida draagt traditioneel Mexicaans kostuum; de ander draagt een modernere outfit in Europese stijl.

Dat weerspiegelt haar status als kunstenaar die werkt tussen een Europese kunsttraditie en de traditionele Mexicaanse cultuur. Terwijl de Frida aan de rechterkant een klein medaillon vasthoudt, een traditionele uitrusting voor een portret, probeert de andere Frida in plaats daarvan haar blootliggende slagader dicht te klemmen voordat er meer bloed op haar rok kan spatten.

Opnieuw botsen twee werelden - het kunstportret met zijn gemanierde conventies en rauwe, bloederige symboliek die Kahlo's eigen kennis met lichamelijke pijn en de rommeligheid van chirurgie zou kunnen weerspiegelen, of Azteekse mensenoffers (waarbij het nog steeds kloppende hart van het slachtoffer werd weggesneden).

De twee Frida's zijn niet alleen met elkaar verbonden door hun handen en door de formele symmetrie van het schilderij. Een enorme lus van slagader verbindt de harten van de twee vrouwen. Ze zijn op veel manieren verdeeld, maar ze zijn ook identiek, verbonden door hun bloed.

Dit is een schilderij dat diepe emotie uitstraalt, en toch lijken de gezichten van de twee Frida's bijna leeg - nog een van de tegenstrijdigheden die het zo'n fascinerend kunstwerk maken. Het was Frida Kahlo's eerste echt grootschalige stuk en het blijft een van haar meest intrigerende en gevierde beelden.