Het schilderij van Frida Kahlo zou haar eerste verkoop zijn van een spraakmakende Franse tentoonstelling van 1939. Het werd door de Franse staat gekocht om in het Louvre te worden tentoongesteld en markeerde haar aankomst als kunstenaar in Europa.

Dit continent had haar tijdens haar leven aanzienlijke invloed gegeven en dus maakte dit in zekere zin een lus tussen Mexico en het continent waar veel van de wortels van haar familie vandaan kwamen. Het was ook bijzonder zeldzaam voor het Louvre om te investeren in een Mexicaanse kunstenaar, van welk tijdperk dan ook.

Ondanks de wereldwijde populariteit van de kunstenaar in de moderne tijd, is The Frame het enige schilderij uit haar carrière dat op het moment van schrijven in een Europees museum te vinden is. Het was een onderdeel van haar tentoonstelling in Parijs waarin ze haar inventieve werk voor het eerst aan een heel nieuw publiek probeerde te introduceren.

De tentoonstelling was getiteld "Mexique" en was gewijd aan het land van haar geboorte, met een verscheidenheid aan media, waaronder schilderijen , beeldhouwkunst en fotografie. Deze gebeurtenis zou niet bijzonder vruchtbaar zijn voor de vrouwelijke schilder, maar haar enige verkoop had een bijzonder belangrijke symbolische waarde, vooral gezien de prominente identiteit van de koper.

Frida Kahlo hergebruikte een aankoop op een markt in Oaxaca, Mexico, die waarschijnlijk bedoeld was als spiegel- of fotohouder. Het zelfportret werd over een aluminiumplaat geschilderd voordat het naar zijn nieuwe huis werd geschoven.

De oorspronkelijke maker van de glazen kap had niet kunnen geloven dat hun eenvoudige product een onderdeel zou kunnen worden van een van de beroemdste 20e-eeuwse schilderijen.

Frida zou zichzelf altijd op dezelfde manier afbeelden, ongeacht haar specifieke emoties op dat moment. Ze zou zichzelf afschilderen als serieus en formidabel, waarbij ze de persoonlijke pijn verhulde die ze een groot deel van haar leven had geleden.

De geschilderde omlijsting in dit werk levert de titel 'The Frame' op en het is deze aanraking die het onderscheidt van haar andere zelfportretten.

De Mexicaanse kunst heeft lang bepaalde items zoals bloemen en vogels als terugkerende thema's gebruikt en deze werden toegevoegd aan het kader van dit werk. De felle kleuren passen bij haar eigen typische kleurenpalet en dragen verder bij aan het uitbeelden van een uiterlijke schoonheid en bijna feestelijke viering.

In het portret plaatst Kahlo een enkele bloem op haar hoofd samen met een eenvoudig lint.

Sinds de voltooiing in 1938 en de verkoop een jaar later, is het kunstwerk langzaam in staat veranderd, waarbij het bloemontwerp boven het portret langzaam vervaagt. In de loop van de tijd komt er steeds meer van Frida's zelfportret achter de lijst vandaan.

Dit heeft een bijna organisch karakter aan dit stuk gegeven. Het kan worden beschouwd als een van de beroemdste schilderijen van Frida Kahlo, naast die van The Broken Column , The Two Fridas en The Wounded Deer.